-
nazwa Meðugorje w polszczyźnie13.05.200813.05.2008Słownik nazw własnych podaje pisownię Medjugorie i kwalifikuje nazwę jako nieodmienną. W Internecie w polskich tekstach obok wersji słownikowej (i oryginalnego Meðugorje) występują również warianty Medziugorje, Medjugorje i Medziugorie, wszystkie dość liczne, a nierzadko odmieniane (np. Echo Medziugorja, w Medziugorju; odmianę można znaleźć w tytułach książek, np. Listy z Medziugorja). Czy wszystkie te warianty – plus odmianę – uznać za dopuszczalne?
-
Odmiana nazwiska w życzeniach
16.01.202416.01.2024Jak odmienia się nazwisko Rosikoń?
Przy składaniu życzeń piszemy:
...życzą Rosikonie?
...życzą Rosikoniowie?
...życzą Państwo Rosikoń?
-
Orłowski i Surtowa w grze fantasy
20.11.202320.11.2023Czy nazwiska Orlovsky i Surtova (rody szlacheckie w grze fantasy rpg) należy spolszczać na Orłowski i Surtowa, czy lepiej zostawić w wersji oryginalnej?
-
Trzech panów w łódce 23.10.201723.10.2017Szanowni Państwo,
sięgnąłem po raz któryś po cudowną książkę Jerome’a Trzech panów w łódce (nie licząc psa). I nagle mnie tknęło: dlaczego Trzech panów w łódce, a nie Trzej panowie w łódce? Nie widzę żadnego logicznego powodu, aby stosować tu formę dopełniacza – a w mianowniku byłoby właśnie Trzej panowie… (tak samo, jak Trzej muszkieterowie). Czy ta forma ma jakieś uzasadnienie (na przykład – historyczne)?
-
błąd w kolędzie?29.12.200729.12.2007Oto fragment kolędy: „rąbek z głowy zdjęła,/ W który Dziecię owinąwszy,/ Siankiem Go okryła”. Go – to r. męski, Dziecię – nijaki. Zamiana Go na Je usunęłaby niezgodność rodzaju gramatycznego, jednak użycie formy Je w odniesieniu do tej postaci budzi kolejne wątpliwości (uzus?). Poza tym czy takie pozycje tych dwu wyrazów w zdaniu („Dziecię owinąwszy” to coś jak osobne zdanie składowe) rzeczywiście pociąga konieczność zgodności rodzaju?
Jest zatem błąd czy można to wytłumaczyć inaczej? -
Doświadczenie w czymś a doświadczenie z czymś24.02.201624.02.2016Szanowni Państwo,
czy w poniższym zdaniu powinnam napisać: doświadczenia z pilotowaniem czy w pilotowaniu? Adam pracował nad książką opartą na swoich doświadczeniach z pilotowaniem samolotów.
Dziękuję za pomoc.
Z poważaniem
Czytelniczka
-
Ilu jest uczniów w klasie?3.10.20183.10.2018Szanowna Pani,
bardzo proszę o rozwianie wątpliwości moich oraz mojej córki i wyjaśnienie sporu pomiędzy nami a Panią nauczyciel.
Czy poprawne jest zdanie: W mojej klasie jest siedemnastu uczniów, czy też zgodnie z sugestią Pani nauczyciel powinno ono brzmieć W mojej klasie jest siedemnaścioro uczniów?
Upieram się, że siedemnaścioro prawidłowe będzie dla dzieci, ale nie dla uczniów.
-
Interpunkcja w wypowiedzeniach z równoważnikami zdań1.02.20161.02.2016Szanowni Państwo, jak należy traktować interpunkcyjnie takie wyrażenia:
Zawsze tam(,) gdzie Ty,
Zrobiłeś to wtedy(,) kiedy ja,
Kto(,) jak nie on(,) mi w tym pomoże(?).
Z grubsza chodzi mi o to, czy te przysłówki w momencie, gdy nie wprowadzają zdania podrzędnego, należy także poprzedzać przecinkami. A także mam wątpliwości co do znaku zapytania na końcu ostatniego przykładu.
Z pozdrowieniami
miłośnik polszczyzny
-
kropka w zapisie nazw dekad20.12.201220.12.2012Wiem, że z reguły (szczególnie, gdy chcemy oszczędzić miejsce i nie pisać wszystkiego słownie) pisze się np. lata 50. i 60. z kropką na końcu. Jednak w zdaniu, w którym wymieniamy ich więcej, np. w latach 50., 60. i 70., pojawia się nieco niezręczne zestawienie kropki i przecinka. Czy aby tego uniknąć, mogłabym napisać lata ’50, ’60 i ’70? Czy taka forma zapisu jest poprawna? Czy wtedy w całym tekście powinnam się konsekwentnie tego trzymać?
Dziękuję i pozdrawiam. -
Prawo do umierania w spokoju i godności
3.10.20183.10.2018W korytarzu szpitalnym wywieszono ogłoszenie informujące o przysługujących pacjentowi prawach. Jeden z punktów powyższego obwieszczenia przyprawia tyleż o zgrozę, co i o uśmiech: Pacjent ma prawo do umierania w spokoju i godności.
Intencje powyższego zapisu są dość oczywiste, jednak forma i stylistyka pozostawia sporo do życzenia.
Czy pomogłaby Pani w przeredagowaniu powyższego zapisu tak, aby pacjent ze spokojnym sercem mógł korzystać z usług powyższej placówki medycznej?
W korytarzu szpitalnym wywieszono ogłoszenie informujące o przysługujących pacjentowi prawach. Jeden z punktów powyższego obwieszczenia przyprawia tyleż o zgrozę, co i o uśmiech: Pacjent ma prawo do umierania w spokoju i godności.
Intencje powyższego zapisu są dość oczywiste, jednak forma i stylistyka pozostawia sporo do życzenia.
Czy pomogłaby Pani w przeredagowaniu powyższego zapisu tak, aby pacjent ze spokojnym sercem mógł korzystać z usług powyższej placówki medycznej?